Miała być recenzja filmu, ale postanowiłam, że pierwszą recenzją filmu w Nowym Roku będzie brak recenzji filmu. Będzie za to ranking pięciu najlepszych, moim zdaniem, filmów dla dzieci. Noszę się z tym od jakiegoś czasu, gdyż jestem bezwolnym świadkiem coraz większego chłamu w tym temacie. Ale o chłamie szkoda pisać, skupię się na dziełach wartościowych. Kto wie, może ułatwię wybór jakiemuś rodzicowi?
Jak już nie raz wspominałam mam hopla na punkcie filmów animowanych, przez co jestem wobec nich bardziej krytyczna. Gdy moje starsze córki były małe, zanim pozwoliłam im obejrzeć jakiś film, najpierw sama go oglądałam. W rezultacie w latach 2002 – 2010 obejrzałam prawie wszystkie filmy dla dzieci (i nie tylko animowane) jakie weszły do kin (i nie tylko do kin). Rzecz jasna tylko niektóre przypadły mi do gustu. Okazało się, że moje dziewczyny gust mają podobny i lubiłyśmy to samo.
W tamtych latach filmy były dosyć monotematyczne. Chociaż zmieniała się fabuła – środowisko pozostawało to samo, co sprawiło, że po pewnym czasie różne filmy z akcją w tym samym miejscu zaczynały nam się mylić.
I tak, na przykład w temacie mrówek:
„Mrówka Zet”, „Po rozum do mrówek”, „Dawno temu w trawie”, „Artur i Minimki” itd.,
W temacie ryb:
„Gdzie jest Nemo?”, „Sposób na rekina”, „Rybki z ferajny” itd.
W temacie pingwinów:
„Tupot małych stóp”, „Na fali”, „Pingwiny z Madagaskaru” itd.
W temacie ptactwa w ogóle:
„Szeregowiec Dolot”, „Skubani”, „Rico prawie bocian” itd.
W temacie zwierząt:
„Świnka z klasą”, „Zebra z klasą”, „Pajęczyna Charlotty”, „Madagaskar”, „Krowy na wypasie” itd.
Bez kitu, można zwariować.
Brakowało mi w tym wszystkim świeżego pomysłu, nowego scenariusza, a przede wszystkim nowej scenerii.
Seria „Shrek” właściwie jest poza wszelkimi kategoriami. Shrek jest świetny, bez dwóch zdań, ale też bez dwóch zdań nie dla każdego. Dla bardzo dużych dzieci i dla dorosłych. Jego, zatem, zostawmy.
1.Wall-e. Numer jeden na mojej liście. Film dziesięciolecia, jeśli nie stulecia. Od kiedy go zobaczyłam jestem w nim zakochana. Moje dziewczyny też, zwłaszcza Oliwia szalała na jego punkcie.
Zalety: Minimalizm i głębokie przesłanie. Oszczędność słów na rzecz gestów. Ten film trafi nawet do najmłodszych, ale zrozumieją go pięciolatki wzwyż.
Wady: Za każdym razem, gdy go oglądam to ryczę.
Niesamowita opowieść o tym, jak chronić swoją planetę i co się może stać, gdy doprowadzimy ją do ruiny. Mały, niewiele mówiący robocik Wall-e i Eva – robot(ynka) z innej galaktyki z wielką misją na Ziemi. Niesamowity klimat filmu, ogromne wartości jakie ze sobą niesie sprawiają, że nie można przejść obok niego obojętnie.
2.Zaczarowana. To nie jest film animowany. Dobra, jest, ale tylko troszeczkę. Oryginalna fabuła, piękne piosenki i pozytywne, wręcz lukrowe przesłanie. Baśniowa księżniczka (z początku rysunkowa) trafia na ulice Nowego Jorku, już jako realna postać. Wnosi w ten nowy, nieprzystępny świat swój urok i magię i nic już nie jest takie jak przedtem. A na pewno główny bohater, który proponuje jej nocleg, biorąc ją za niegroźną dziwaczkę. Księżniczka, jak to księżniczki mają w zwyczaju – czeka na swojego księcia, ale po drodze czai się zła wiedźma. Baśń wpleciona w szarą rzeczywistość. Jest intryga, jest miłość, jest tolerancja… Film dla dzieci 7 lat +
3.ToyStory. Nie wiem czy trzeba komukolwiek przedstawiać tę serię. (Niedawno w kinach pojawiła się 4 część). Fantastyczny, nietuzinkowy scenariusz, bo to film o zabawkach, a filmu o zabawkach jeszcze nie było. Mocno przemawia do najmłodszych, bo zabawki są zabawne. Wspierają się nawzajem, przeżywają przygody i mają silną potrzebę przynależności do dziecka. Także, spokojnie: wiek już 3+
4.Ratatuj. Filmu o szczurze też wcześniej nie było, a o szczurze-kucharzu to już w ogóle. Fajny pomysł na fabułę, niesamowity klimat Paryża, z francuską muzyką w tle. No i szczur, który pomaga chłopakowi z restauracji stać się wybitnym znawcą kulinariów. Dziecko poznaje tajniki gastronomii i przekonuje się, że szczury nie są aż tak bardzo fuj. Wiek: 8+
5.Piorun. I w tym wypadku muszę pochwalić oryginalność scenariusza. Piorun jest zwyczajnym psem, który sądzi, że jest niezwykły. Od urodzenia gra super-bohatera w kultowym serialu, jest wychowankiem filmowej wytwórni, mieszka w gwiazdorskiej przyczepie. Na pieski los nie może narzekać, jest uwielbiany przez aktorów, karmiony najlepszym żarciem. Tyle, że trochę spacza mu się rzeczywistość. Gdy podejrzewa, że jego filmowa pancia została porwana – rusza na ratunek, przekonany o swoich super mocach. Równie szybko zostaje sprowadzony na ziemię, i daleko od „domu” czuje się podwójnie zagubiony. Taki „Truman Show” i „Big brother” w wersji dla dzieci. Ale ogląda się dobrze. Wiek: 6+
Dobra, wystarczy. Oczywiście filmów wartych uwagi jest dużo więcej, ale obiecałam pięć i jest pięć, żeby nie przeciągać. Może kiedyś powrócę do tematu. Do listy jedynie – w imieniu Tamalugi – dopisuję współczesną „Balerinę”. To jedyny film, jaki Tamaluga może oglądać 3 razy z rzędu, a ja razem z nią, ale o Balerinie już pisałam osobną recenzję.
Tymczasem dziękuję za uwagę, i że dobrnęliście do końca. Ciekawa jestem waszego rankingu, nie wahajcie się zatem w komentarzach. 😀
Byłam zawiedziona i wkurzona do tego stopnia, że mama nawet nie zapytała dlaczego grzebałam w jej torebce. Ale byłam już dużą dziewczynką i jakoś się z tym pogodziłam. Nie miałam pretensji do dorosłych, że okłamywali mnie tyle lat. Z perspektywy czasu byłam im wdzięczna za wszystkie magiczne akcenty w moim dzieciństwie. Moje córki też nie były na mnie złe, zresztą myślę, że one do tej pory trochę wierzą w Mikołaja. Ja też.