MUSIAŁAM ODEJŚĆ. WSPOMNIENIA ŻONY I SYNA OSAMY BIN LADENA

GROWING UP BIN LADEN. OSAMA’S WIFE AND SON TAKE US INSIDE THEIR WORLD

2011.

Bardzo lubię tzw. literaturę faktu, chociaż to dość szerokie pojęcie. Moim ulubionym gatunkiem jest kultura i religia krajów muzułmańskich, widziana oczami kobiet (które były, przeżyły i jeszcze mają siłę to opisać). Bo jak to wygląda w praktyce wie chyba każdy, więc nie będę się nad tym rozwodzić. Skupię się dzisiaj na jednej z nich, na książce pisanej przez żonę saudyjskiego terrorysty, milionera i przywódcy Al-Ka’idy.

Bin Laden. Eee… Czy jest ktoś, komu muszę przybliżać sylwetkę? Myślę, że to nazwisko, wraz z 11 września 2001 wryło się w pamięć całej ludzkości. Oczywiście, z upływem czasu wiele pytań doczekało się odpowiedzi, ale gdyby ktoś chciał dowiedzieć się czegoś więcej… Tak nie od strony Wikipedii, tylko bardziej prywatnie, „domowo”. No, bo poza tym, że znany jest szerszej publice jako „morderca”, „psychopata”, „terrorysta” to przecież skądś on się tam wywodził, nie? Miał rodzinę, przyjaciół, hobby… Szok. Czy to w ogóle możliwe, że ktoś taki spełniał się w roli syna, męża i ojca? Umiecie go sobie wyobrazić, grającego z dzieciakami w piłkę? Czy gościu miał jakieś słabości? Skąd wzięła się u niego nienawiść do Amerykanów? Skąd obsesja na punkcie polityki i wojska?

Jeśli macie ochotę dowiedzieć się czegoś na ten temat, to właśnie z tej książki. Bo ta książka to spisane przez dziennikarkę Jean Sasson, wspomnienia żony Nadżwi i syna Omara. A kto lepiej zna człowieka niż jego własna rodzina?

Poznajemy Usamę* od wczesnych lat młodości, aż po pamiętny wrzesień. Książka przybliża kulturę i religię krajów muzułmańskich, styl życia, tradycje, zwyczaje. Pokazuje niepewną sytuację polityczną w rejonach targanych wojną. Nędza na ulicach wyniszczonych miast kontrastuje z pięknem dzikiej przyrody. Poznając rodzinę Bin Ladena, poznajemy troski życia codziennego i samego Usamę. Jego wczesne poglądy, ich wpływ na życie całej rodziny, dążenie do perfekcji, relacje z dziećmi oraz metody wychowawcze. Przenosimy się do różnych miejsc ich wiecznej tułaczki. Gościmy w pałacowych salonach, by zaraz potem znaleźć się w spartańskich warunkach górskich jaskiń. Tu wszystko jest niepewne, nieprzewidywalne, zaskakujące. Poczujemy złość, irytację, ale też wzruszenie i współczucie. No i ciężar trudnych decyzji, a także siłę i odwagę członków rodziny, którzy zdecydowali się odejść.

Wydawać by się mogło, że powieść nie jest pozbawiona subiektywizmu – pisana jest przecież przez najbliższych. Jednak Usama widziany oczami oddanej mu żony i młodego syna jest już „Usamą po 11 września”, a całość (opatrzona unikatowymi zdjęciami) wydana tuż po jego śmierci.

* W licznych publikacjach występują dwie wersje imienia: Osama i Usama. Sprawdziłam z ciekawości i Usama okazuje się tą poprawniejszą. Pochodzi od klasycznego języka arabskiego, nazywanego koranicznym (w tym języku powinno się recytować Koran). „Ibn” przekształcone w wygodniejszą formę „bin” oznacza „syn”, a Laden w oryginale to Ladin. Najbardziej poprawna wersja zatem, powinna brzmieć Usama Ibn Ladin.

Dziękuję za uwagę.

 Syn Omar

 Usama