W głowie bez zmian

W lewym, górnym rogu mam taki spektakularny zaciek. Jakiś ptak mi chyba narobił na laptop. Biorąc pod uwagę, że oprócz sufitu mam nad sobą jeszcze 3 piętra, musiał niepostrzeżenie wlecieć przez okno. Wlecieć, narobić, naciągnąć ptasie majteczki, wylecieć.

Albo, po prostu cuda, panie, cuda…

Ale nic. Jak mawiają „Co dane z nieba pokochać trzeba”. W sumie nie wiem kto tak mawia. Bardziej tu pasuje cytat z Alchemika: „Nikt bowiem nie może uciec przed skutkami tego, co dzieje się pod sklepieniem nieba.” O, i z tym się zgodzę.

A co do ptaków, to u wróbli bez zmian. Nadal sobie skikają  (skik, skik) w tę i nazad, tylko jakoś tak szybciej, wyżej. Chyba stópki im marzną. Zresztą mniej ich w ogóle jakoś. Gołębi, to na ten przykład już dawno nie widziałam, także nie wiem co u nich. Czy zaczęły odlatywać w ciepłe kraje? Obserwuję za to gawrony. Pojawiły się w zeszłym miesiącu i tak sobie, wiecie, no przechadzały się takie zakręcone. Bo wtedy jeszcze było ciepło, i one nie bardzo ogarniały co z tym fantem zrobić. Łaziły takie nieprzytomne, zderzały się ze sobą, coś tam powalczyły o orzecha.

Czy ja naprawdę nie mogę mieć normalnych snów? Tylko jakieś dziwadełka, albo rysunkowe, albo rysunkowe dziwadełka. Żebym chociaż zachowywała się w nich adekwatnie do sytuacji, ale nie. Rzadko śnią mi się ludzie z zewnątrz, tak zwani ludzie zewnętrzni. Gdy już ktoś wpadnie, to jestem taka przejęta i zachowuję się jak dzikuska, albo latam z herbatką, kawką. Teraz pojawił się Leo di Caprio. Rzekłabym: nareszcie, po tylu latach! A ja, zamiast zaciągnąć go do alkowy, albo chociaż tę herbatkę zaproponować, to ja co? No, co? To ja go wyciągam do centrum handlowego i zjeżdżamy na kartonie po ruchomych schodach… Bardziej się podniecałam zjazdem, niż jego obecnością. Jeszcze czuję ten pęd, ale jazda!

Ja nie wiem, co ze mną jest nie tak.

Im więcej domowników, tym gorszy przepływ informacji między nimi. Do tego śmiałego wniosku doszłam przedwczoraj, gdy otworzyłam lodówkę i przekonałam się naocznie i namacalnie, że jest w niej tylko jajo, pomidor i mleko. Połowy spleśniałego jogurtu nie liczę. Wcześniej tego dnia, drogą głuchego telefonu utworzyliśmy ze trzy listy zakupów, z których każda w momencie pisania była już nieaktualna.

Każdy z nas wnętrze lodówki zapamiętał inaczej.

W rezultacie wszyscy wszystko zjedli i nikt nic nie kupił.

Normalnie może by mnie to wkurzyło, ale była godzina 22, więc machnęłam ręką. Problem mieli ci, co nazajutrz wstawali najwcześniej. Zapadając w sen, zdążyłam przypomnieć sobie, że najwcześniej wstaje Oliwia na próbną maturę i przysięgam, że przez ułamek sekundy gotowa byłam dźwignąć się, założyć kurtkę na piżamę i lecieć do nocnego. Przez krótki ułamek.

Pogoda i ja nie zrozumiałyśmy się, ustalając grafik na ten tydzień. Może po prostu inaczej pojmujemy określenie „ciepło i bezwietrznie”. No, marznę. Głównie tyłek mi marznie w tym miejscu, w którym kończy się kurtka. Jaki z tego wniosek? Wiemy już, że z dupy można zrobić jesień. Teraz się okazuje, że jesień też może nam coś zrobić z dupy. I tym subtelnym spostrzeżeniem chciałam podzielić się z wami.

W związku z powyższym, swoje wyjścia na dwór ograniczyłam do minimum. Rzadko wyłażę, chyba że sąsiadka mnie wywoła. Snajper ma do tego prawdziwy talent – zawsze gdy wejdę do łazienki, wali w okno od kuchni.

Co tym razem?

– Raczusia chcesz? – pyta.

– Tak – odpowiadam, za ch..ja nie wiedząc co to raczuś.

– To chodź! No, chodź! – i zapiernicza, a ja, chcąc nie chcąc, za nią. Wchodzimy do tej jej klatki. Mieszka na samej górze, więc włażę za nią po schodach. Jej pies (czy nie wiem co to) plącze mi się pod nogami. Po 25 schodach zatrzymuje się nagle.

– Tutaj – mówi, więc rozglądam się po półpiętrze w poszukiwaniu raczusia.

– Tutaj? – upewniam się.

– Tutaj robię przystanek, bo kondycja już nie ta…

Wreszcie docieramy. Przed jej drzwiami, z sufitu na pajęczynie zwisa pająk. Zezuję na niego i nie mogę się skupić na tym, co Snajper do mnie mówi. W końcu przynosi słoik. Jak mniemam raczuś jest w środku.

Wzięłam to do domu, ale k*rwa nie mam pojęcia co to jest.

Dorzucam teledysk idealnie oddający mój stan i tekst idealnie oddający obecny dzień tygodnia.