Im baaack

No i po wczasach. Powroty są smutne. Poza tym trudno odnaleźć się w nowej – starej rzeczywistości, chociaż, muszę przyznać, takie powroty pomagają w planowaniu – na przykład wiem już, co będę robić w najbliższych pięciu dniach. Prać.

To były bardzo udane wczasy; większość atrakcji zaliczona, książki kupione, inne takie również, Tamaluga pływała, budowała, skakała na trampolinie, jeździła konno, wspinała się, gnała na hulajnodze, zjeżdżała na linie, itd…

Kasa odpłynęła jako te fale przejrzyste. Przy okazji – byliśmy zaskoczeni czystością morza. Jestem dumna z rodaków, nie przynieśli wstydu. Żadnych Januszów z familią, skarpet w sandałach, brudu po sobie. Brawo oni!

Zaobserwowałam za to kilka typów wczasowiczów, między innymi meduzy, nimfy i syreny.

Meduzy plażują się całą rodziną, zajmują najwięcej miejsca, i zawsze wystają poza obszar koca. Są głośne, absorbujące i co chwilę wciskają swoim dzieciom kanapki z szynką.

Nimfy wczasują się pojedynczo, lub z przyjaciółką – drugą nimfą. Nimfy są zblazowane, snobistyczne i nie rozumieją, dlaczego w restauracji nie wolno im zapalić Eko-papierosa. Przechadzają się krokiem kaczym, kiwając się na boki, a całą swoją pozą starają się sprawiać wrażenie lepszych od reszty społeczeństwa.

Syreny nigdy nie leżą na kocach i leżakach, tylko na ręcznikach. Im mniejszy tym lepszy, bo trzeba go często poprawiać, a syreny czynią to chętnie. Nachylają się wówczas z każdej strony, prezentując się w stroju kąpielowym, którego majtki miały kiedyś pasek, ale został wchłonięty przez pośladki.

Plażowe głośniki co jakiś czas przypominają rodzicom o pilnowaniu dzieci i zapewnieniu im bezpieczeństwa. Wiem, że chodzi o ustrzeżenie przed zatonięciem, ale…  Myślę, że można to różnie rozumieć. Myślę, że dzieci mogą stanowić zagrożenie dla innych. Taka, oto, scenka: Leżę sobie na brzuchu, czytam. Po lewej nimfa, po prawej ojciec, matka i dwoje dzieci. Owe dzieci, chłopiec i dziewczynka zaczynają kopać dół, który szybko im się nudzi. Zaczynają obrzucać się piaskiem. Potem piaskiem i błotem. Potem piaskiem, błotem i łopatkami. Potem piaskiem, błotem, łopatkami i kolbą po gotowaaanej kukuryyyydzy. Zerkam na rodziców: matka meduza śpi, ojciec w telefonie. Obserwuję go dłuższą chwilę – ani razu nie spojrzał na dzieci. Cierpliwie czekam, aż… Tak jest, proszę państwa! Nimfa po lewej oberwała błotem!

– To pani dzieci?

– Boże broń!

Następuje szybka ocena sytuacji, i nimfa zwraca uwagę rodzicom właściwym. Rodzice wydają dzieciom polecenie przejścia na drugą stronę koca. Teraz obrzucają innych…

Bo ja z tych, co to leżing i plażing uprawiają.  Jednak najchętniej i najdłużej przebywam w morzu. Pcham się do morza, bez względu na pogodę i trudno mnie z niego wyciągnąć. W końcu jednak wyłaniam się na powierzchnię, gdyż fiolet ust słabo komponuje się z opalenizną. A w stopniu usmażenia osiągnęłam nirwanę. Ledwo poznaję samą siebie w lustrze.