Zamrożona kobiecość i zapasy

W sklepach zostało niewiele towarów. Nie aż tak, żeby panikować, ale aż tak żeby się pospieszyć. Wszyscy robią zapasy, pomyślałam, że zrobię i ja. Tyle, że ja kompletnie nie orientuję się w temacie. Nigdy nie robiłam zapasów. Nawet przetworów na zimę.

Przeszłam się po sklepie i zajrzałam do kilku wózków. Poczułam się jak bym ściągała na egzaminie, ale cel uświęcał środki. Ludzie brali cukier, sięgnęłam i ja, ale jednak coś mi nie grało. Może to, że u nas w domu w ogóle nie używa się cukru? Cukier odłożyłam. Za przykładem innych sięgnęłam po mąkę. Następnie zamyśliłam się głęboko nad tym, kiedy ostatni raz korzystałam z mąki. Wyszło mi, że dwa miesiące temu przy pieczeniu ciasta, i później przy zagęszczaniu sosu. Mąkę odłożyłam. Stanęłam bezradnie przy mrożonkach. Mieszanka chińska, meksykańska, włoska, polska. Którą wybrać, skoro żadnej nie lubię? Jednak stan wyjątkowy wymaga od nas poświęceń. Może jednym z nich jest siedzenie w chacie i żarcie nielubianych mrożonek.

Wydobyłam notes, długopis, i zmusiłam komórki mózgowe do przypomnienia sobie matmy z liceum. Zaczęłam obliczać jakie jest prawdopodobieństwo, że przez dwa tygodnie będę odżywiać się potrawą złożoną z mąki, cukru i mrożonki meksykańskiej. Wyszedł mi wynik minus 85, ale mogłam coś pokręcić.

Zresztą miałam inne zmartwienie:

– Mięsa nie ma – zauważam na głos.

– Nie ma, nie ma, kochana, już od dawna – informuje jakaś pani.

– Pozostaje zjadać to, co mamy w zamrażarkach – stwierdza druga.

– No, właśnie – dodaje trzecia. – Bez paniki. Przeżyjemy na własnych mrożonkach.

– Ale czy wystarczy? – pyta z trwogą ta pierwsza.

– Pewnie, że wystarczy! Wydaje się, że tego mało, a okazuje się, że całkiem sporo.

– To prawda. Prawdziwa kobieta zawsze ma dużo mięsa w zamrażarce.

To był ten moment, w którym zdecydowałam się oddalić w innym kierunku, nonszalancko machając koszykiem. Niby pogwizdywałam wesoło, ale czułam się zdruzgotana. Nikt dotąd nie poddał tak w wątpliwość mojej kobiecości.

I cóż ja miałam rzec? Że w mojej zamrażarce jest tylko lód do drinków?

Nie wiedziałam, że trzeba mieć mrożone mięso, bo mięso zawsze kupuję na bieżąco…

Zerknęłam w koszyk, w którym miałam płyn do mycia naczyń, ręcznik papierowy, chleb i jogurt. Nagle zapragnęłam być już w domu, trochę dla bezpieczeństwa, a głównie dlatego, że nadciągał atak kaszlu, a uznałam tę czynność za zbyt intymną, by się nią z kimś dzielić.

Stanęłam w kolejce, która zawsze jest długa, ale teraz to już przeszła samą siebie. Byłam piąta w kolejce, jakim więc cudem znowu stałam przy mrożonkach na drugim końcu sklepu?! A, takim cudem, że ludzie w kolejce stali od siebie w metrowych odległościach.

………………….

Tak, kaszlę. Tomasz, gdy sądził, że już śpię zaczął mi machać termometrem przy czole. Zdrajca.  Jakoś godzinę wcześniej mu to nie przeszkadzało.

Wychodzę z Tamalugą na spacery, ale ogólnie siedzę w domu. Czuję się jak byśmy byli na tej kwarantannie z miesiąc, i byłam w lekkim szoku uświadamiając sobie, że to tak naprawdę TRZECI DZIEŃ.

………………….

Ludzie w telewizorze nie przestają mnie szokować. Rozumiem instrukcję mycia rąk. Akceptuję instrukcję powitania z łokciem. Jednak ostatnie wytyczne powaliły mnie na łopatki. „Co można zrobić z dzieckiem w domu”. Najpierw myślałam, że się przesłyszałam, ale towarzyszyły temu filmiki turtoriale, na których… rodzice nosili dziecko na barana, podrzucali do góry, grali w piłkę i gry planszowe, malowali… Nie, no zajebiście. Po prostu nie miałam pojęcia, że trzeba tego kogokolwiek uczyć! Najpierw wydało mi się to niewiarygodne. Potem śmieszne. A potem bardzo smutne, chyba smutniejsze od wirusa.

I z tą refleksją was zostawiam, kochani, życząc byśmy się trzymali, nie dali, wytrwali i pozostali w zdrowiu.

A teraz trochę optymizmu w tym trudnym czasie. Widok przed moim blokiem. Jakaż miła odmiana od muszli sedesowej, nieprawdaż?