Sny i gry

Epidemia trwa nadal, powiedziałabym, że w najlepsze, ale jakoś mi to słowo nie pasuje. Na początku, gdy odnotowano w Polsce pierwsze przypadki śniło mi się, że liczba zachorowań dojdzie do 4500. Jak widać, niestety, nie był to sen proroczy. W ogóle od kiedy się to zaczęło miewam dziwne sny. To znaczy one zawsze były dziwne, ale teraz robią się takie dziwne inaczej. Na przykład ostatnio śniło mi się, że wchodzę do jakiegoś pustostanu, po jaką cholerę – nie mam pojęcia. W każdym razie wchodzę, a tam… papież Franciszek. Już mam się wycofać dyskretnie, ale widzi mnie i zaprasza gestem. Podchodzę. Mam przeczucie, w tym śnie, że oto jestem świadkiem jakiejś bardzo ważnej rzeczy. Że ważą się losy świata, a ja bohaterka mogę nas wszystkich uratować. Że nie wlazłam do tego pustostanu przypadkowo, że to ma sens, że wreszcie raz na zawsze skończymy z tym wirusem, bo przecież dlatego śni mi się papież, co nie?

– Witaj córko – mówi, a ja czuję się tak wyjątkowo.

– Witaj Ojcze – odpowiadam, starając się wyrzucić z głowy obraz Wadera.

– Masz pytanie – stwierdza, a ja myślę: teraz albo nigdy. To jest ten czas. Mój czas. Nabieram powietrza i…

– Oglądał Ojciec „Stranger things”?

No i chuj. To by było na tyle.

Jak mawiają, dobre pierwsze wrażenie można zrobić tylko raz.

 

A jeśli chodzi o kreatywne spędzenie tego czasu, to mogę wam podrzucić kilka pomysłów, które wprowadziliśmy w życie. Oto one:

ZABAWY W DOMU:

Skarpeta – kometa. Gra zręcznościowa. Stajecie w przepisowej odległości 4 metrów i rzucacie w siebie skarpetkami zwiniętymi w kulkę. Level hard – rozwijacie skarpetki i rzucacie pojedynczo.

Głuchy telefon. Zabawa dla większej liczby domowników. Łączycie ze sobą te 98 rolek jakie wam zostały po zużytym dotąd papierze toaletowym, sklejacie taśmą, rozdzielacie na 3-4 części. Stajecie w kółku, w odległości pierwszych przepisowych 2 metrów od siebie, każdy ze swoją rurą. Nakierowujecie rurę do ucha gościa po prawej, mówicie hasło, on swoją rurą podaje kolejnemu i tak dalej.

Maskę włóż! Kładziecie swoje maseczki w jednym miejscu, np. pod poduszką albo zawieszacie na krześle. Potem tańczycie do piosenki „Mydełko Fa”, a gdy muzyka zostanie przerwana i padnie hasło „Wirus!” – biegniecie po maseczkę i zakładacie ją. Kto zrobi to pierwszy dostaje 10 punktów. 5 punktów odejmuje się za włożenie cudzej.

Zamaskowane kalambury. Na maseczce piszemy hasło albo je rysujemy. Następnie zakładamy maseczkę jakiejś osobie i ona musi to hasło zgadnąć. Reszta naprowadza ją gestami, mimiką albo słowami pokrewnymi. Panuje tu duża dowolność.

ZABAWY POZA DOMEM:

Spróbuj, cwaniaku! – wyścigi na czas w sklepie. Zakładacie te ich foliowe rękawiczki i próbujecie otworzyć jednorazową reklamówkę. Level hard – przy kasie, w tych samych rękawiczkach próbujecie wyjąć drobne z portfela.

Podchody. Wychodzicie z domu, trzymając się przepisowej odległości 4 metrów. Pierwsza osoba rysuje na chodniku strzałki, żeby kolejna mogła ją namierzyć. Zabawę można urozmaicić np., rysunkiem sklepu, garażu albo śmietnika, żeby rozwiać wątpliwości albo dla zmyłki. Zresztą można też bawić się w to w domu. Strzałki rysujemy na karteczkach, od czasu do czasu dorzucając na drodze jakiś gadżet, np. gąbkę albo wałek do ciasta. I wtedy szuka się w kuchni albo w łazience. Chyba, że to zmyłka i jesteśmy, na przykład na balkonie…

Jezu.

Źle z moją głową. Bardzo.

W każdym razie życzę udanej zabawy. Mam nadzieję, że pomogłam.

Jeśli macie swoje propozycje to śmiało.