Kwarantannowa playlista Tamalugi

Przetrwaliśmy kwarantannę. W przetrwaniu jej pomogło: playstation, to, że nikt z nas nie zachorował (póki co, bo nie wiem ile to cholerstwo się wykluwa), a przede wszystkim fakt, że nie mieliśmy innego wyjścia. Nie powiem, że podeszłam do tego na luziku, bo strach był. Kazano się obserwować, więc się obserwowałam, ale nie zauważyłam żadnych istotnych zmian na twarzy. Trochę spuchła mi prawa stopa, ale nie panikowałam. Najbardziej bałam się, że stracę smak, i że nie poczuję już wiśni w czekoladzie. Wobec powyższego, zapobiegawczo zjadłam je wszystkie na raz. Jeśli sądziłam, że dzięki temu poczuję się lepiej to nie mogłam być dalsza od prawdy. Na falach tego samego niepokoju pobiegłam na rynek i kupiłam owoce. Gdybym wiedziała ile zapłacę, to uciekłabym w trakcie zakupu. Osiemdziesiąt dziewięć złotych. Osiemdziesiąt dziewięć złotych!!! W życiu nie zapłaciłam tyle za owoce! Dlaczego, do ciężkiej cholery, nie zapytałam ile kosztuje ananas?! Wracałam do domu wściekła i spłukana. Osiemdziesiąt dziewięć złotych – mamrotałam pod nosem. W domu walnęłam ananasem o stół i kazałam rodzinie go zjeść. Zapewniłam ich również, że jeśli nie zjedzą to podam im go w czopkach.

Co takiego robiłam na kwarantannie? Jak zwykle gotowałam wyszukane obiadki, coś tam popisałam, coś posprzątałam, ale tak naprawdę poza graniem z Tamalugą na pleju, to niewiele. Mało to wychowawcze, ale miałam to gdzieś. Zamówiłam też z nudów nowy czajnik, nowy dzbanek, trzymetrowy panel na ścianę w słoneczniki nie pasujące absolutnie do niczego i farbę do kuchennych szafek. No i właśnie, teraz przestroga będzie. Pamiętajcie, żeby nie sugerować się zdjęciem tylko dokładnie przeczytać opis. Puszka z farbą wyglądała na zdjęciu jak normalna puszka z farbą. Co mogło pójść nie tak? Otóż, to, co przyszło mieści się w dłoni Tamalugi. Oliwia na widok farby opluła się herbatą ze śmiechu: A cena cię nie zdziwiła?  Nie zdziwiła, tylko ucieszyła. Brałam szybko, żeby się nie rozmyślili. Na szczęście Tomek się nie odezwał. Nie od razu. Godzinę później wpadł do pokoju i stwierdził, że gdy już wszystko pomaluję, to żebym mu dała farbę to on jeszcze trzaśnie klatkę schodową… Przezabawny człowiek, no naprawdę.

Tamaluga na kwarantannie, oprócz grania na Playstation to używała jeszcze kuły, czyli tabletu – („Tamarko, cieszysz się, że spędzisz tyle czasu z mamusią i tatusiem?” „No pewnie! Na szczęście mamy playstation i kułę!” Także…) Tamaluga na kule przeważnie słucha piosenek. Trwa u niej nieustająca faza na  kolędy.

– Mama, słuchaj, telaz było „Lulajże Jezuniu”, telaz będzie „ Pszybiezeli do Betlejem”, a wiesz co potem? Potem będzie moja ulubiona: „Chwała na wysokości!”

– Fajnie…

– A wiesz, co jescze potem???

– No co?

– „Ruda tańczy”!

„O Jezu”, pomyślałam, co poniekąd wiąże się z kolędą.