Dobry Start… Tamalugi w szkole. I tylko ten

Tamaluga w szkole. Nie mogę w to uwierzyć. Przed chwilą prowadziłam ją do przedszkola, przed chwilą to przedszkole zaczynała! Trudno mi się przestawić, trudno wszystko ogarnąć. Na szczęście polubiła szkołę, klasę i panią, póki co. Jest zachwycona 🙂

………………………………………………

– No i, widzisz, i takie ku*wa życie – zauważyła filozoficznie znajoma sprzedawczyni z Żabki, zaciągając się papierosem pod drzwiami rzeczonego dyskontu.

– Aha. Nooo… – powiedziałam, bo wypadało coś powiedzieć, chociaż dodanie „nooo” do „aha” było zbytnią kurtuazją, której na szczęście nie zauważyła. Nie miałam pojęcia o co właściwie jej chodzi, być może swoim najściem przerwałam jej jakąś światłą myśl. Szczerze mówiąc, nawet się z tego ucieszyłam, bo było zimno, deszczowo, a ja chciałam tylko wejść do sklepu, kupić to, co mam kupić i wyjść. Zaczęłam nerwowo przestępować z nogi na nogę. Sprzedawczyni miała inne plany. Najwyraźniej była w konwersacyjnym nastroju.

– Wypełniłaś dobry start? – zapytała.

Eeee…. Hm. Słyszałam, co prawda, że ona czasami popija sobie w pracy, no ale bez przesady – ledwie minęło południe! Spojrzałam jej w oczy: trzeźwa.

– Nie rozumiem, że co? – zapytałam uprzejmie.

Popatrzyła na mnie z politowaniem i pokiwała głową.

– Dobry Start. 300 plus. Zasiłek dla dzieci rozpoczynających naukę. Taka wyprawka. Wypełnij jak najszybciej, bo to dodatkowa kasa.

– Czy 300 plus oznacza 300 złotych? – dopytałam dla absolutnej jasności.

– Tak.

– Jednorazowo?

– Tak.

– Ojej! Będę bogata!!! Co za szczęście, co za wsparcie! Co ja zrobię z taką kasą?! Zaraz… wiem! Mówisz, że to wyprawka? Kupię Tamaludze piórnik, zeszyty, okładki, kredki, pisaki, śniadaniówkę, bidon, plecak, a nawet zaszaleję z workiem na buty! Pewnie jeszcze od cholery mi zostanie, więc dokupię chusteczki higieniczne, karnet na obiady, a w przypływie szaleństwa – siatkę do łapania motyli, jeśli dziecię me zainteresuje się lepidopterologią! Bo przecież nigdy nic nie wiadomo…

A mina kobity z Żabki, bezcenna.

Niemniej…

Dwa dni później…

Właściwie dlaczego nie skorzystać, skoro mogę, nawet dla takiej kwoty? Zasiadłam, więc przed laptopem i zalogowałam się przez profil zaufany na konto w ZUSie.

„Wypełnij wniosek Dobry Start”. Klikam. Wpisuję dane. Zaakceptuj, podpisz, wyślij. Dupa. Zaakceptuj, podpisz, wyślij. Dupa. ZAAKCEPTUJ, PODPISZ…. Fuck off.

Tydzień później.

„Wypełnij wniosek Dobry Start”. Klikam. Wpisuję dane. Zaakceptuj, podpisz, wyślij. DUPAAA! Kolejna godzina wycięta z życiorysu.

Dwa tygodnie później.

„Wypełnij wniosek Dobry Start”. Klikam. Wpisuję dane. Po chwili mam 4 opcje wyboru:

Czy dziecko będzie chodziło do szkoły?

Czy dziecko będzie chodziło do przedszkola?

Czy dziecko będzie chodziło do zerówki w przedszkolu?

Czy dziecko nie będzie chodziło NIGDZIE.

Próbuję kliknąć w pierwszą opcję, ale SIĘ NIE DA! Zresztą tak samo, jak w całą resztę. KU*WAAAA!!!! Wiem, że szybkie klikanie na komputerze nic nie da, mimo to właśnie je stosuję. Jest! W końcu! Alleluja! Szybkim, opętańczym klikaniem udało się zaznaczyć pole „Dziecko będzie chodziło do szkoły”. Zaakceptuj, podpisz, wyślij.

Po tygodniu odpowiedź z ZUSu.

Wniosek spotkał się z odmową, gdyżżż… jakże zajebisty zasiłek w przyprawiającej o zawrót głowy kwocie nie należy się dziecku, które… będzie chodzić do przedszkola…

Nosz ku*wa ręce i nogi opadają.

3 dni temu ostatnie podejście. Jak mawiają, do czterech razy sztuka. Jeśli nie wyjdzie tym razem, to… Ch im w d. Wypełniam. Wszystko OK., oczywiście do momentu 4 opcji wyboru. Jak zwykle w nic nie da się kliknąć, i jak zwykle klikam pierdylion razy w zdanie „Dziecko będzie chodziło do szkoły”. DUPAAA. W końcu, zrezygnowana, klikam w pozostałe, i przy opcji „Dziecko nie będzie, ku*wa chodzić nigdzie (bo ja tak mówię, i co mi ku*wa zrobicie), wyskakuje okienko…. „Proszę wpisać adres tej szkoły”… Padłam.

Wpisałam, zaakceptowałam, wysłałam i czekam na odpowiedź. Nowoczesne oprogramowania. Wypełnianie dokumentów online. Sztuczna inteligencja, ech… Przy okazji – w zakładce „kontakt z ZUSem” popuściłam wodze tak wulgarnej fantazji, że… gdybym odważyła się kliknąć „wyślij”. prawdopodobnie jeszcze szóste pokolenie w mojej linii nie dostałoby emerytury.

Pozostając w temacie, który jeszcze poruszę w kolejnych wpisach. Nie lubię korzystać z kas samoobsługowych, bo zawsze coś tam się spierd… Zupełnie jak w reklamie „Umieść produkt w strefie pakowania”… A kasjerki, żywe istoty z krwi i kości same sobie strzelają w stopy, zachęcając kupujących do korzystania z takich kas. Przecież za chwilę stracą pracę, bo ich obecność nie będzie już nikomu potrzebna… Zastąpi ją sztuczna inteligencja, która, jak na razie bardzo mnie drażni.